Theaterkrant - Keuze van de criticus
“Het mooie aan Supertramp is eigenlijk dat het twee coming-of-age-verhalen in één betreft: de zelfbevrijding van Chris, en het rouwproces van zijn broer(s). Jallo moet uiteindelijk Chris durven los te laten, maar gaat daarvoor door een scala van herkenbare emoties: schaamte, zelfkritiek, woede, eenzaamheid. Zijn kleine broertje leert hém uiteindelijk een belangrijke les over zijn eigen, onvoltooide ontvoogdingsproces, en de cast en crew van Supertramp maken iedere stap van die emotionele reis met hun nooit aflatende gevoel voor ritme fysiek voelbaar.”